Helena Urbaniak: bohaterka powstania i świadectwo historii

Kim była Helena Urbaniak? Życiorys i wspomnienia

Helena Bogumiła Urbaniak: początki i rodzina

Helena Bogumiła Urbaniak, której losy splatają się z burzliwą historią Polski, przyszła na świat w 1936 roku. Jej rodzicami byli Władysław i Bogusława Urbaniak. Od wczesnego dzieciństwa Helena zmagała się z wyzwaniem ślepoty, co jednak nie przeszkodziło jej w budowaniu niezwykłej ścieżki życia, naznaczonej odwagą i głębokim patriotyzmem. Mimo braku wzroku, jej pamięć i wrażliwość pozwalały jej na tworzenie żywych obrazów przeszłości, które pielęgnowała przez całe życie.

Pseudonim „Trojańska”: udział w Powstaniu Warszawskim

W młodości Helena Urbaniak, przyjmując pseudonim „Trojańska”, wykazała się niezwykłą determinacją i zaangażowaniem, wstępując w szeregi Armii Krajowej. Swoją służbę pełniła w batalionie „Kiliński”, w 1. kompanii „Wigry”, walcząc mężnie w obronie stolicy podczas Powstania Warszawskiego. Jej postawa była świadectwem ogromnej odwagi cywilnej i wojskowej, nawet w obliczu osobistych trudności.

Szlak bojowy Heleny Urbaniak: od Śródmieścia do niewoli

Szlak bojowy Heleny Urbaniak podczas Powstania Warszawskiego wiódł przez Śródmieście Północ. Tam, jako młoda dziewczyna, doświadczyła okrucieństwa wojny, walcząc ramię w ramię z innymi powstańcami. Po upadku powstania, jej droga potoczyła się dalej, prowadząc ją do niewoli niemieckiej. Trafiła do obozu w Mannheim-Käfertal, gdzie jako więzień polityczny przetrwała trudne czasy wojny.

Helena Urbaniak po wojnie: nowe życie w Ameryce

Małżeństwo z amerykańskim żołnierzem i życie w USA

Po zakończeniu II wojny światowej i wyzwoleniu z niemieckiej niewoli, los zaprowadził Helenę Urbaniak do Stanów Zjednoczonych. Tam poznała Howarda Hickey, amerykańskiego żołnierza, z którym nawiązała głęboką więź i zawarła małżeństwo. Razem zbudowali nowe życie w Brookeville w stanie Maryland, USA. Helena wychowała dwoje dzieci, Alinę i Dorseta, którzy również osiedlili się w Stanach Zjednoczonych, tworząc rodzinne gniazdo z dala od ojczyzny.

Ostatnia wizyta w Polsce i pożegnanie z ojczyzną

W sierpniu 2009 roku, Helena Urbaniak, po wielu latach życia na emigracji, miała okazję odwiedzić Polskę. Ta wzruszająca wizyta w Polsce była dla niej okazją do ponownego zetknięcia się z miejscami nierozerwalnie związanymi z jej młodością i historią. Szczególnie poruszającym momentem było zwiedzanie Muzeum Powstania Warszawskiego, miejsca symbolizującego jej heroiczny udział w walce o wolność. Było to dla niej swego rodzaju pożegnanie z ojczyzną.

Pamięć o Helenie Urbaniak: dziedzictwo i nekrolog

Nekropolis i ceremonia pogrzebowa Heleny Urbaniak

Helena Urbaniak zmarła w Brookeville, USA, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo wspomnień. Zgodnie z jej wolą, prochy Heleny Urbaniak zostały przewiezione do Polski. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 18 listopada 2024 roku w Wołominie, a jej doczesne szczątki spoczęły na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, miejscu bliskim jej sercu. Informacja o jej odejściu pojawiła się między innymi w nekrologu na portalu Nekropolis, gdzie podano, że zmarła 14.11.2024 w wieku 93 lat.

Dane IPN a tożsamość Heleny Urbaniak

Warto zaznaczyć, że dane z Instytutu Pamięci Narodowej (IPN) wskazują na inną osobę o tym samym nazwisku – Helenę Irenę Urbaniak (z domu Stankiewicz), urodzoną w Łodzi 16 października 1918 roku, która pełniła różne funkcje w aparacie bezpieczeństwa w Łodzi. Ta rozbieżność w danych może być przedmiotem dalszych badań, jednak kluczowe jest odróżnienie jej życiorysu od historii bohaterki Powstania Warszawskiego, której wspomnienia są tak cenne dla polskiej pamięci narodowej.

Helena Urbaniak pamięta pierwszą audycję Radia Gdańsk

Niezwykłym świadectwem żywotności i długowieczności Heleny Urbaniak jest jej udział w audycji „Srebrne pokolenie” w Radiu Gdańsk. Pani Helena, mimo swojego wieku i ślepoty od dziecka, pamięta pierwszą audycję Radia Gdańsk z 1945 roku. To niezwykłe wspomnienie, przywołane podczas jej wizyty w studiu, stanowi żywy pomost między pokoleniami i pokazuje, jak ważne jest pielęgnowanie historii przez świadków tamtych wydarzeń. Jej obecność w Radiu Gdańsk była cennym przypomnieniem o roli kobiet w historii Polski.